Hef ekki fundið nafn á þetta enþá, hugmyndir?

Ég horfi á fortíðina og sé hana í rugluðum myndum

sé sjálfan mig myrkan og druknaðan í syndum

ég var í vímu og hélt að það væri málið

fattaði ekki að ég væri stöðugt að bæta eldi á bálið

ég fór á bakvið allt og alla

hélt ég væri að umgangast stóra kalla

þegar þeir voru i rauinni á sama stað og ég

með draumanna bjarta

en i rauninni með frosið og kulnað hjarta

ég braut þá niður sem stóðu mér næst

og þegar þeir vildu mér hjálpa þá var hurðin mín læst

í skólanum ég var barinn og sparkaður niður

hvergi var skjól og aldrei friður

ég var alltaf skammaður en ekki hin

ég var alltaf einn, því ég átti engan alvöru vin

átti minn besta vin í sautján ár

hann skar mig í hjartað og skildi eftir sár

4 dögum fyrir jól, þá dó hún amma

á meðan mig dreymdi stærra líf í enþá stærri borgum

meðan fjölskyldan var að drukkna úr sorgum

ég hataði sjálfan mig, því ég stóð ekki við mitt

mér fannst ég brjóta niður hjartað þitt

því ég kom aldrei til þín

þetta ásækir mig enþá, stærsta syndin mín

sumar minningar standa í stað

en ég er kominn á miklu betri stað

minningarnar hafa verið eins og skip reki á sker

vona að þið getið einhverntimann öll fyrirgefið mér

og sjáið hvernig ég í raunninni er