Suns do fall down on us

Walking endless paths of nowhere to go

not seeing and not to know

what destiny awaits me

but i don´t care

cause i have lost you

and there is nothing to live for

anymore

i know we can´t control what we feel

but i didn´t know loosing you was to become so real

i hide my feelings and my thought

look what love brought

only a broken heart

with a trail of broken dreams

i know there is nothing left for me to do

cause all i want is you

i try to forget what we had

but i now wish, i wish so bad

that sometimes we had never met

cause even though i think of someone else you are still on my mind

the strongest hearts grow old

and my own grows cold

i look at the sun

the last thing on earth that will leave us

but mine has already left me

so i just want to be set free

No reason to stay here so broken minded

i find my life fading away when you are not here to stay

i find myself taking shelter in a dark place

where i can be and not to be found

where i can forget your face

when i´m lying on the ground

Once again i walk this lonely road

waiting for the rain to come

so i can feel nothing, nothing at all

i want to break from this life and fall

not to rise back on my feet

cause i once knew this girl so beautiful and sweet

memories of her haunts me in dreams and when awake

need to go before i break

once again i wait for the rain

to wash away all my pain

but nothing happens

cause i´m all gone

and feeling nothing at all

waiting for my sun to fall

Hef ekki fundið nafn á þetta enþá, hugmyndir?

Ég horfi á fortíðina og sé hana í rugluðum myndum

sé sjálfan mig myrkan og druknaðan í syndum

ég var í vímu og hélt að það væri málið

fattaði ekki að ég væri stöðugt að bæta eldi á bálið

ég fór á bakvið allt og alla

hélt ég væri að umgangast stóra kalla

þegar þeir voru i rauinni á sama stað og ég

með draumanna bjarta

en i rauninni með frosið og kulnað hjarta

ég braut þá niður sem stóðu mér næst

og þegar þeir vildu mér hjálpa þá var hurðin mín læst

í skólanum ég var barinn og sparkaður niður

hvergi var skjól og aldrei friður

ég var alltaf skammaður en ekki hin

ég var alltaf einn, því ég átti engan alvöru vin

átti minn besta vin í sautján ár

hann skar mig í hjartað og skildi eftir sár

4 dögum fyrir jól, þá dó hún amma

á meðan mig dreymdi stærra líf í enþá stærri borgum

meðan fjölskyldan var að drukkna úr sorgum

ég hataði sjálfan mig, því ég stóð ekki við mitt

mér fannst ég brjóta niður hjartað þitt

því ég kom aldrei til þín

þetta ásækir mig enþá, stærsta syndin mín

sumar minningar standa í stað

en ég er kominn á miklu betri stað

minningarnar hafa verið eins og skip reki á sker

vona að þið getið einhverntimann öll fyrirgefið mér

og sjáið hvernig ég í raunninni er